Een spiritueel verhaal over Pinksteren, met een aanloop vanuit het esoterisch Christendom en de antroposofie, uitmondend in het breken van een lans voor het belang van kunstzinnige ontwikkeling.

Dit als vormingsprincipe voor het leren zien en benaderen van de ander als beeld, een beeld van iets wat wil worden, zoals ook de musicus, of beeldend kunstenaar steeds op zoek is naar het levende, wat zich wíl ontwikkelen.

Een tegenwicht ook richting het transhumanisme, waar we de mens als robot willen zien. Niet het downloaden van abstracte feitenkennis via een geïmplanteerde chip, maar jezelf innerlijk ontwikkelen tot het opnemen van levende kennis.

Download de lezing hier